We vertrokken uit Amersfoort met onze bus richting Münster. Een strak blauwe lucht, nog een beetje fris, maar toch het begin van heerlijke voorjaarsdagen.
Onderweg nam schrijver en historicus Luc Panhuysen ons vast mee naar het onderwerp van deze reis. De geschiedenis van de Wederdopers in Münster. Nu zal ik in deze blog niet de geschiedenis van de Wederdopers beschrijven. Daarvoor verwijs ik graag naar boeken van Luc Panhuysen hierover: De Stad Gods en ook Jantje van Leijden. Ik beperk mij tot wat indrukken en gedachten die bij mij opkwamen.
We hebben het over de jaren 1533 en 1534. Kort na de Reformatie. Degenen die zich hadden afgezet tegen de Rooms Katholieke kerk stonden voor de uitdaging de kerk opnieuw in te richten. Zeker niet meer zoals het was, maar hoe dan wel? Een zoekende tijd. Gelijktijdig was er in die tijd veel Eindtijdgeloof. Op basis van het Bijbelboek: de Openbaringen van Johannes meenden velen hieruit te kunnen afleiden dat de wederkomst van Christus en het laatste oordeel nu spoedig stond te komen. Daaruit ontstond de drang om zich daarop voor te bereiden.
Tegen deze (wel erg beperkt geschetste) achtergrond speelt ons verhaal zich af.
In Münster aangekomen namen we eerst een heerlijke Flamkuche tot ons en begonnen daarna aan de wandeling door de stad. Luc nam ons mee naar de plekken waar de belangrijkste gebeurtenissen hadden plaatsgevonden. Telkens op zo’n plek vertelde hij het bijbehorende verhaal. Zo werd het een echte wandellezing met de historische locaties als decor.
Door profeten werd de eindtijd aangekondigd en de stad Münster als de plaats waar het zou gebeuren. Velen kwamen naar deze stad. Welwillend ontvangen. De inwoners van Münster moesten ook niets hebben van hun bisschop. Hij liet zich nooit zien maar eiste wel hoge geldelijke bijdragen. En zo werd de stad langzaam maar zeker en geheel geweldloos overgenomen door de Wederdopers. De bisschop zag gebeuren dat de stad onder zijn invloed (lees inkomsten) vandaan schoof en begon een leger te mobiliseren.
Het mooie van deze wandellezing was dat Luc het verhaal en de omstandigheden zo wist te schetsen dat lijnen naar het nu en heden getrokken konden worden..
Uit de stad trokken mensen weg die het gevaar zagen aankomen en anderen kwamen juist binnen, aangetrokken door de Wederdopers.
Om het verhaal niet te lang te maken. Langzaam maar zeker nam de verharding toe. In de stad om ongehoorzaamheid te onderdrukken en buiten de stad doordat mannen die de stad verlieten zonder vorm van proces in het gezicht van de stad werden opgehangen.
Overleg kwam niet tot stand. Uiteindelijk door verraad kwam de stad in handen van de bisschop. Vreselijk werd er wraak genomen. De kooien waarin de doodgemartelde voormannen van de Wederdopers waren opgehangen aan de toren van de Lambertuskirche zagen we nog hangen.
Een bijzonder verhaal in een bijzondere tijd. En dat Luc ons wist te raken bleek wel uit de vele vragen. En ook tijdens de koffie en onze gezellige maaltijden waren er tal van interessante gesprekken. Het is altijd weer mooi om te zien hoe snel zo’n groep zich bij elkaar thuis voelt.
Aan het eind van de dag bracht onze bus ons weer terug naar Amersfoort, de stad in verwarring achterlatend. Een half uur voor ons vertrek was een depressieve man op een terras ingereden. Wat een drama waarvan wij pas halverwege de terugreis via de nieuwsvoorziening begrepen wat er gebeurd was.
