Een deelnemer aan de reis India van januari 2019 schreef een reisverslag vanuit zijn achtergrond als ‘Delftse ingenieur’. Met veel cijfers dus.

Technische  Gegevens  ZUID-INDIA-reis 2019.01.14 – 2019.01.26

Vliegen

De ontvangst/vertrekhallen van de vliegvelden in Mumbai, Kochi, Madurai, Chennai en Bengaluru waren zeer modern en veelal zeer ruim opgezet en lux uitgevoerd. We vlogen resp. 6.857, 1.062, 417, 267 en 7.691 km, totaal 16.294 km, dit volgens opgave van de e-tickets, verstrekt door reisagent Munckhof uit Venlo. Dit is 40% van de omtrek van de evenaar. De vliegtijden waren resp. 8:45, 2:00, 1:05, 1:15 en 10:55h, totaal 24:00h. Met wachttijden voor het vertrek en koffer-ophalen waren we resp. ca. (3, 10, 0,5) + 3 x 3,5 = 24h bezig, samen 2 volle dagen.  We vlogen Boeing 777-300ER en  737-800, Airbus A330-300. Op laatste vlucht BLR-AMS was de cruisehoogte 10,5 – 11,2 km, en -snelheid 820 – 860 km/h. Doordat de luchtstroming van west naar oost is, is er  staartwind op de heen- en kopwind op de terugvlucht. De gem. grondsnelheid was 785 km/h heen, 706 km/h terug.

Wegen

Van de gereden kustweg was alleen vöór Channai een moderne wegconstructie (ca. 20 km lange tolweg) met vangrails en verhoogde tussenberm (beplant met vooral witte oleanders) beschikbaar. Ook de weg naar Rameswaram, het laatste deel van NH-49 van Madurai naar Danushkodi (Rama’s Bow) was goed geplaveid. Echter, de weg oostwaarts, (volgens onze gids naar niemandsland) na de afslag van de “kustweg”, naar Pulicat was ronduit abominabel slecht. Edoch, de verkeersdeelnemers, vooral die op de vele scooters, motorfietsen en de kleurige, gemotoriseerde drie-wielige  rickshaws, bleken over een enorm anticipatietalent te beschikken. En achterop vrijwel alle bussen en vrachtwagens was het dringende verzoek te lezen: “SOUND HORN”. Bij elke inhaalmanoeuvre maakte onze buschauffeur, met minstens drie krachtige stoten, er gebruik van. We hebben geen enkel verkeersongeluk gezien.  Ook andere weggebruikers, zoals de vele geiten, de talloze honden en enkele koeien, werden vakkundig, met omcirkelende bewegingen gepasseerd. Het vervoer van containers was nihil, hetgeen er op duidt dat in dit deel van India geen stuk-goederen voor de internationale markt worden gemaakt. De randen van de wegen t.p.v. de vele kraampjes, bouwvallige huisjes, e.d. in bewoonde centra waren zeer smerig door het vele afval van plastic, papier, etensresten, e.d. Alleen in een aantal plaatsen aan de Coromandel kust  was alles 100% schoon! Het heilige Rameswaram-eiland was vroeger met een pont verbonden met het nog heiligere Pamban-eiland (met 3 tempels en Danushkodi), daarna per trein en sinds 1988 per weg, Nat’l Highway-49 met N.I.Gandhi-brug.

Busje

Net als in de UK  rijdt men in India links. Voor mij was het moeilijk in- en uitstappen, doordat de deuropening  gedeeltelijk geblokkeerd werd door de naar voren geklapte stoel van de zgn. bijrijder. Draaien bij het in- en uitstappen was daardoor vrijwel onmogelijk en kostte derhalve veel tijd. Ook het gangpad was erg smal. In het eerste busje van Traveller’s van Kochi tot Madurai zat men 1 + 2, in dat van Chennai 2 + 2, dus was het gangpad nog smaller. De conversatie in het Engels met de tweede chauffeur bleek uiterst moeizaam.

Hotels en restaurants

Alle hotels waren super, alsmede de maaltijden aldaar. Helaas ontbrak er bij enkele een zwembad, of de tijd om er gebruik van te maken.  Gr. Koos.7.2.’19.